We zijn al snel geneigd om kinderen met elkaar te vergelijken. Met de beste bedoelingen, want we denken hen hierdoor te motiveren. “Kijk lieverd, Pietje kan al wel zijn veters strikken”. Onbedoeld leggen we onze kinderen al vanaf dat ze heel klein zijn de druk van het presteren op de schouders. En wat doet dat met onze kinderen?
De maatstaf
Zonder dat we het doorhebben leggen we kinderen al vanaf de geboorte naast een maatstaf. Het moet groeien via een lijntje en het zou met zes maanden zelfstandig moeten kunnen zitten, anders ontwikkeld het niet volgens de norm. Laten we eerlijk zijn. Al op het consultatiebureau, bij de allerjongste kinderen, wordt jouw kind vergeleken met datgene wat geldt als het gemiddelde.
We willen het beste voor ze
Jouw kind moet niet te zeer onderdoen van het gemiddelde. Je vind het fijn als jouw kind mee komt met de rest. Omdat je alleen het allerbest wilt voor het kind, maar ook omdat ons eigen gevoel een rol speelt. Op internet en de televisie worden we constant geconfronteerd met de kinderen van anderen. En we zien alleen het ideale plaatje wat voor veel ouders een trigger is. Je wil immers niet dat je er als moeder slecht vanaf komt in de beoordeling door andere ouders. Een basis wordt gelegd voor een leven met onzekerheid. Want wat als je als kind dus nooit voldoet?
Een gevoel van onzekerheid
Een kind wat het gevoel krijgt dat het zijn of haar hele leven wordt vergeleken met andere kinderen (ook broertjes of zusjes horen hierbij!) zal de indruk krijgen dat het niet goed genoeg is of zelfs niet gewenst is. Het zal zich minderwaardig voelen omdat het niet aan de eisen van zijn omgeving kan voldoen. Dat is een grote last voor een klein mensje.
Wie ben ik?
In het meest erge geval zal het kind uiteindelijk zichzelf verliezen, om maar te kunnen leven naar wat van hem of haar verwacht wordt. Het kind zal bijvoorbeeld geen opleiding kiezen die het zelf leuk vindt, maar zal de keuze laten afhangen van het verwachtingspatroon van zijn ouders.
Verwonder de unieke ontwikkeling
Bewust of onbewust zullen we altijd kinderen met elkaar vergelijken. En dat geeft niet. Vergelijken kan ons namelijk ook veel informatie geven over waar het kind staat ten opzichte van anderen. Constateer en leg het naast je neer. Probeer de verschillen niet te zien als tekortkomingen, maar juist als datgene wat ze zo wonderbaarlijk mooi en uniek maakt.
Afkeuring kan een dwingend effect hebben, terwijl een kind juist al op zeer jonge leeftijd mag weten dat het gewaardeerd wordt. Dat het goed is zoals het is en dat het mag (op)groeien op de manier die bij hem past. Dat jij als ouder altijd onvoorwaardelijk van hem houdt.
Dit kan jij!
Kijk vol verwondering naar de unieke ontwikkeling. Benoem dagelijks wat goed gaat en wees trots op zijn karaktereigenschappen. Laat jouw kind in al zijn glorie zelf invulling aan zijn leven geven en stimuleer daarnaast liefdevol zijn sociale en emotionele groei.
